Küresel bir salgın yaşıyoruz.Corona hastalığı hepimizi farklı açılardan etkiledi.Olaylara verdiğimiz tepkiler, değer yargılarımız değişti.
Ben bu süreçte hissettiklerimi paylaşmak istiyorum. Önceki yazılarımın birinde yalnızlığın en büyük ceza olduğunu söylemiştim. Bu süreç insanları yalnızlaştırdı. Asosyal . internete ve ekranlara bağımlı yaptı. Ruhsal enerjimiz çalındı ve çalınmaya devam ediyor.Bu büyük bir hırsızlık. Hırsızlığı yapanlar saklanmıyor.Onları bulmak için bu dönemde en çok kazanan hisse senetlerine bakmanız yeterli.
Ben yalnızlaşmamıza tepki vermeden durmak istemiyorum.Unutmayın bu dönem bitmek zorunda, kendinizi bu duruma alıştırmayın, kabullenmeyin. Umudunuzu kaybetmeyin.
Bazı kavramlar tek kişilik değildir. Mesela : umut etmek, mutlu olmak, gülmek, sevmek bunların hiçbirini tek başınıza yapamazsınız. Karşınızda duygularınızı paylaştığınız biri yoksa tüm bu kavramlar anlamını yitirir.Özgürlük bile tek taraflı bir eylem değildir.Sizce yapayalnız bir adada yaşayan Robinson Crusoe özgürmüydü? O kadar özgürdüyse neden adadan kurtulmak için çabaladı?
Hayat gülerek yaptığınız sohbetler, kahkaha atarak özgürce istediğiniz yöne koşmak.Dilediğinizce yaşamaktır.Hastalık bittiğinde bunu hatırlamalısınız.
Sevgilerimle,
sendenbenden 