Dubai’ ye geleli 4 ay oldu.
Alıştım mı? Birazcık. Mutlu muyum? Ülkemi, annemi, arkadaşlarımı çok özlüyorum. Kolay mı ? Hayır kolay değil.
Cidden farklıyım. Bunu hissediyorum. Bizim ülkemizde karşındakine yediğin şeyden ikram edersin. Burada karşılıksız bir şey verecek olsan. ”Neden veriyorsun? Bir şey mi istiyorsun? Doğum günün mü?” diye soruyorlar?
Dubai’de bir gün kendime şu soruyu sordum.”Ben böyle olduğum için mi benim, ben olduğum için mi böyleyim.” Anlayacağınız kafam fena karışık. 🙂
Bu taraflarda herşey dijital. IT, kod yazılımı konularında çok fazla çalışma var. Bende gelişmelerden haberdar olabilmek için okuyorum. Sanırım okumayı fazla kaçırdığım da oluyor. Son zamanlarda,” İngiltere’ de insanların ellerine yerleştirilen çiplerden Kur-an yüklü olanları yapsalar burada ne kadar iyi satar.”diye düşünmeye başladım.
Düşünsenize adam camiye gider.Elindeki Kur-an yüklü çipi açar. Karşısındaki hologram ona Kur-an’ ını okur. Veya çipindeki cami hocası hologramı çıkıp ona namaz kıldırır. Burada olursa hiç şaşırmam.
Alaaddin’ in sihirli lambasını Birleşik Arab Emirliklerinde gerçeğe dönüştürebilirler. Hologramdan hafız veya emir çıkar . Cidden bu hikayeyi uydurup anlatan kişi geleceğe gidip gelmiş olabilir.
Merak edip araştırdım. Tüm bu olağanüstü masalların kaynağı, Süryani anlatıcı Yusuf Hanna Diyab diye biriymiş.1688-1763 yılları arasında Suriye’ de yaşamış. Böyle büyük bir hayalgücü için o dönemki Suriye’ nin bayağı ilginç bir yer olması gerektiğini düşünüyorum.
Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle,
Sevgiyle kalın.
sendenbenden 